Защитник Михаил Прус (1993), который минувший сезон провел в рядах «Лиды», решил завершить игровую карьеру. Но в хоккее экс-«рыцарь» останется: он будет работать тренером в хоккейной школе родного клуба – «Гомеля».
– Еще в Лиде, под конец чемпионата, решил, что карьеру игрока нужно заканчивать. Почему решился на такой шаг? Две причины. Во-первых, уже тяжело физически, травмы, все болит. Вторая причина – хочется осесть дома, в Гомеле, чаще быть с семьей. Дочка у меня растет, скоро исполнится три года, а я ее особо и не видел.
– Но из хоккея ты не уходишь.
– Нет, буду учить детей тому, чему научился сам. Надеюсь, все получится. У меня есть высшее спортивное образование, нужно пройти квалификационные курсы. С сентября планирую приступить к работе в хоккейной школе родного клуба – «Гомеля». Там сказали, что очень рады, когда свои воспитанники возвращаются домой, продолжают работать на благо местного хоккея.
– Карьера хоккеиста уже позади. Какие эмоции испытываешь сейчас?
– Немного грустно, ведь почти всю жизнь провел на льду. С другой стороны, все равно остаюсь в хоккее, но уже в другой роли – в роли тренера. Уверен, что все будет хорошо.
Источник: официальный сайт «Лиды»
Абаронца Міхась Прус (1993), які мінулы сезон правёў у шэрагах «Ліды», вырашыў завяршыць гульнявую кар'еру. Але ў хакеі экс-«рыцар» застанецца: ён будзе працаваць трэнерам у хакейнай школе роднага клуба - «Гомеля».
- Яшчэ ў Лідзе, пад канец чэмпіянату, вырашыў, што кар'еру гульца трэба заканчваць. Чаму вырашыўся на такі крок? Дзве прычыны. Па-першае, ужо цяжка фізічна, траўмы, усё баліць. Другая прычына - хочацца асесці дома, у Гомелі, часцей быць з сям'ёй. Дачка ў мяне расце, хутка споўніцца тры гады, а я яе асабліва і не бачыў.
- Але з хакея ты не сыходзіш.
- Не, буду вучыць дзяцей таму, чаму навучыўся сам. Спадзяюся, усё атрымаецца. У мяне ёсць вышэйшая спартовая адукацыя, трэба прайсці кваліфікацыйныя курсы. З верасня планую прыступіць да працы ў хакейнай школе роднага клуба - "Гомеля". Там сказалі, што вельмі рады, калі свае выхаванцы вяртаюцца дадому, працягваюць працаваць на карысць мясцовага хакея.
- Кар'ера хакеіста ўжо ззаду. Якія эмоцыі зведваеш зараз?
- Трохі сумна, бо амаль усё жыццё правёў на лёдзе. З іншага боку, усё роўна застаюся ў хакеі, але ўжо ў іншай ролі - у ролі трэнера. Упэўнены, што ўсё будзе добра.
Источник: официальный сайт «Лиды»